Hieronder een interview met Jane. Het interview werd opgenomen door haar dochter Buket Esi. Ik heb Buket Esi aangeleerd hoe ze een filmpje kan maken.
Jane vertelt over het feit dat haar dochters in Libie zijn geboren en over haar passie voor haar koor waar ze al sinds haar twaalfde bij aangesloten is.
Achtergrond: Toen Jane (10/09/1960) en haar man K.J. (afkorting van Kobina Gyan) in Libie woonden (1986-1992) heeft Jane haar jongere zus laten kennis maken met een spaanse diplomaten gezin om er als dienstmeid te werken. Sindsdien is ze er voor blijven werken: een aantal jaren in Rusland en nu al drie jaar in Brazilie. Sinds ze in Brailie woont is ze nog niet naar Ghana teruggekeerd. Maar ze komt nu naar Accra tijdens de kerstperiode. Haar dochter van zeven die bij haar broer woont wacht al de hele tijd op haar... Afrikaanse rekbaarheid denk ik dan.
Op haar beurt heeft die jongere zus Jane in contact gebracht met een jonge spaanse diplomaat toen die van Brazilia naar Accra verhuisde. Maar die Spanjaard bleef maar een jaar. Hector (afkomstig uit Santiago de Compostella) reisde in september door naar New Delhi om er zijn spaanse vriendin te vervoegen die er voor de Unesco werkt. En toen kwam Francois die de braziliaanse meubelen overkocht en er de dienstmeid na enig tweifelen er maar bij nam.
Het eerste wat Jane deed toen ze het huis binnenkwam was haar sandalen uit te doen en in alle kamers een kijkje te nemen. Ze begon al meteen in de keuken de dingen anders op hun plaats te zetten... Wat haar ook typeert is bv. om naast mijn fles water in de slaapkamer een glas te plaatsen op een bordje.
Het achterhuis was nog vrij en dus stelde ik voor of ze niet zou inwonen? Liever dat dan het achterhuis onbewoond te laten. Ik zei dat ik geen bezwaar had indien haar echtgenoot en eventuele kinderen mee kwamen. En het ging vlugger dan ik dacht. De volgende dag kwam haar man al met een pick-up. Hij kwam een bed, een tafel, een zetel, een stoel, een staanlamp en twee tuinstoelen afzetten...
Ik had via de togolese bewaker van mijn nederlandse buren een tuinman leren kennen die af en toe de tuin zou onder handen nemen. Maar toen ik hoorde dat K.J. in de bouw had gezeten en nu les geeft in de School of Polytechnics (beroepsschool) vroeg ik hem of hij niet wat in de tuin kon werken. Niet dat ik dat zelf niet graag doe, maar ik dacht: K.J. lijkt nog veel tijd over te hebben naast zijn lesuren. Ondertussen is hij officieel mijn dag en nachtwaker... Zoals alle bewakers in de buurt slaapt hij 's nachts heel rustig.
Het grote voordeel is dat ze veel sneller socialiseren met de Ghanase buren dan ik zou doen. K.J. kwam met de buuvrouw overeen dat hij het gras aan haar geiten zou geven. Zij hielp hem aan een knipschaar. En toen tijdens een onweer er vonken uit de electrische bedrading schoten (een van de struiken was te hoog gegroeid) stond ze K.J. bij met machette en advies (de electriciteitsmaatschappij zal de draden tussen mijn huis en de electricieitspaal komen aanspannen). Mijn nederlandse buur getuigde dat het inderdaad om een echt vuurwerk ging. Ik was tijdens het onweer met Buket naar de luchthaven gereden om mijn eerste bezoeker op te halen: Piet (een vriend van Paulus en Hilde). Piet kwam uit Nigeria en was twee dagen in Ghana. Hij werkt voor een amerikaanse maatschappij die bankautomaten verkoopt.
En ik heb met Keji, Jane en Buket nu een heel aangename aanwezigheid. Een stukje familie als het waar. Dochter Buket Esi en pa K.J. pendelen regelmatig tussen Winneba en Accra. In Winneba heeft de familie Ghartey een groot huis. Mama Jane is blij een stek te hebben in Accra want voordien verloor ze dagelijks drie uren in het op en af pendelen tussen Winneba en Accra. De twee oudste dochters die naar de universiteit gaan ("they offer courses" wordt hier blijkbaar gezegd) wonen op kot in Cape Coast (3 uren van Accra). (wordt vervolgd...)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
