De internationale voedsel- en landbouworganisaties zitten in de problemen. Voor de eerste maal in decennia staat voedselvoorziening opnieuw centraal op de ontwikkelingsagenda. Verschillende factoren dragen hiertoe bij: klimaatverandering, bevolkingsdruk, de snel groeiende vraag naar melk en vleesproducten en de toenemende land en prijs druk onder invloed van bio-energie (bv. suikerriet voor brandstof ipv voedselvoorzieing).
Klimaat veranderingen zullen de voedselproductie in het Zuiden met 20% doen afnemen temeer dat 12 % van de vruchtbare grond reeds wordt opgeeist voor het verbouwen van bio-energie gewassen. Een aantal alarmerende rapporten eind 2007 voorspellen dat de stijgende voedselprijzen het aantal hongerleidenden zal zien toenemen van de huidige 854 miljoen tot 1,2 miljard in 2025. Niemand lijkt dit te hebben voorspeld. Nationale regeringen verwijten hiervoor de voedsel organisaties (die ze eigenlijk mede beheren) en de internationale organisaties bekritiseren de inertie van nationale regeringen.
Wetenschappers willen meer geld voor een nieuw soort groene revolutie (het ontwikkelen van planten die de toenemende droogte of vochtigheid kunnen weerstaan via genetische manipulatie); industriele groepen springen dit gretig bij maar op commerciele basis (de zogenaamde agri-business zoals Monsanto) ; boeren willen een grotere zelfbeschikkingsrecht (nu zijn ze vaak overgeleverd aan internationale voedselprijzen buiten hun controle) ; en een aantal nieuwe filantropische fondsen (Bill Gates Foundation) willen privé en overheidsagendas laten samensmelten.
2008 wordt een cruciaal jaar. Dit jaar worden er een aantal heel kritische evaluatie rapporten besproken mbt de werking van IFAD (International Fund For Agricultural Development), FAO (Food and Agriculture Organisation), CGIAR (Consultative Group of International Agricultural Research – de verzameling van 15 internationale voedsel onderzoekscentra), het landbouwprogramma van de Wereldbank en de nieuwe strategie van de WFP (World Food Programme). Deze besprekingen zullen een hoogtepunt bereiken in september wanneer de de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) in Ghana samenkomt. De besprekingen rond de “Paris 2005 Declaration on Aid Effectiveness” zouden wel eens kunnen leiden tot het zich terugtrekken in bilaterale reflexen en het zich wenden tot de agri business en nieuwe filantropen ten koste van een multilaterale aanpak.
Klimaat veranderingen zullen de voedselproductie in het Zuiden met 20% doen afnemen temeer dat 12 % van de vruchtbare grond reeds wordt opgeeist voor het verbouwen van bio-energie gewassen. Een aantal alarmerende rapporten eind 2007 voorspellen dat de stijgende voedselprijzen het aantal hongerleidenden zal zien toenemen van de huidige 854 miljoen tot 1,2 miljard in 2025. Niemand lijkt dit te hebben voorspeld. Nationale regeringen verwijten hiervoor de voedsel organisaties (die ze eigenlijk mede beheren) en de internationale organisaties bekritiseren de inertie van nationale regeringen.
Wetenschappers willen meer geld voor een nieuw soort groene revolutie (het ontwikkelen van planten die de toenemende droogte of vochtigheid kunnen weerstaan via genetische manipulatie); industriele groepen springen dit gretig bij maar op commerciele basis (de zogenaamde agri-business zoals Monsanto) ; boeren willen een grotere zelfbeschikkingsrecht (nu zijn ze vaak overgeleverd aan internationale voedselprijzen buiten hun controle) ; en een aantal nieuwe filantropische fondsen (Bill Gates Foundation) willen privé en overheidsagendas laten samensmelten.
2008 wordt een cruciaal jaar. Dit jaar worden er een aantal heel kritische evaluatie rapporten besproken mbt de werking van IFAD (International Fund For Agricultural Development), FAO (Food and Agriculture Organisation), CGIAR (Consultative Group of International Agricultural Research – de verzameling van 15 internationale voedsel onderzoekscentra), het landbouwprogramma van de Wereldbank en de nieuwe strategie van de WFP (World Food Programme). Deze besprekingen zullen een hoogtepunt bereiken in september wanneer de de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) in Ghana samenkomt. De besprekingen rond de “Paris 2005 Declaration on Aid Effectiveness” zouden wel eens kunnen leiden tot het zich terugtrekken in bilaterale reflexen en het zich wenden tot de agri business en nieuwe filantropen ten koste van een multilaterale aanpak.
Het probleem is dat noch regeringen noch hun kabinetten duidelijke taal spreken: vaak zijn het andere medewerkers die de CGIAR vergaderingen bijwonen en de FAO conferenties en de nationale delegaties bij WFP en IFAD zijn weer eens andere personen. De civiele maatschappij die een tegenmacht zou kunnen vertegenwoordigen en op de politieke agenda druk zou kunnen uitoefenen (zoals de vele niet gouvernementele organisaties) besteden momenteel niet genoeg aandacht aan de diepe crisis waarin de internationale voedsel agenschappen zijn beland. Lees verder: Food’s Failed Estates.
No comments:
Post a Comment