Ik had voor deze twee meiden hier (de dochter van Jane en de kleindochter van mijn buurman Amadou) zwempakken gekocht. Na het museumbezoek (zie hieronder) stelde ik voor om te gaan zwemmen. Maar Buket en Selima bleken niet over zwempakken te beschikken (de kleine Maimouna heeft dat nog niet nodig). Dus gingen we eerst naar de markt en ze kochten (na zwaar afdingen) hun zwempakken terwijl ik in de auto op Maimouna pastte.
We gingen dan samen met een Amerikaanse buurvrouw en haar mullat dochterje, Sandra genaamd, met zijn allen naar de Labadi beach hotel. Het was een heerlijke namiddag. Ik was hier voor het eerst. Er was geen zon dus geraakte ik niet verbrand. De kleine Maimouna wist niet wat ze met al dat water moest doen en bleeft uiteindelijk heel de namiddag op een veilige afstand van het water. Ze was heel alert opdat we haar niet kwamen halen.
Eens thuis werden de zwempakken aan de draad opgehangen... en toen kwam K.G. (afkorting van Kobina Gyan - de man van Jane - vader van Buket) in beschonken toestand thuis.
Dat was niet de eerste keer. De laatste weken loopt hij er regelmatiger bezopen bij. Aanvankelijk had hij die zwempakken niet zien hangen. Hij riep Buket wakker omdat ze hem moest bedienen. Ze had er voordien voor gezocht dat er eten zou klaar staan. Hij was zogenaamd naar een begrafenis gegaan op een aantal uren rijden van Accra. Ook op de begrafenis van zijn schoonbroer een maand voordien (de 50 jarige broer van Jane) was hij zat.
Er ontstond eerst een discussie over het eten. Maar toen hij die zwempakken zag werd hij kwaad. “Heb ik je toelating gegeven om te gaan zwemmen?” Hij had blijkbaar publiek nodig om zijn ergernis te uiten. Dus ging hij bij buurman Mamadou (er is een klein deurtje tussen onze tuinen). Die ontving net zijn zonen op bezoek en ze probeerden hem te kalmeren door beleefd te luisteren.
Maar toen begon K.G. in het Engels te praten en kon ik dus vanuit mijn kamer meeluisteren... Ik hoorde eerst Buket roepen en dat is niet haar gewoonte. Blijkbaar nam K.G. aanstoot aan de korte maten van de zwempakken. Dat was verbazend want de meiden kozen net de short-modellen uit en geen diepe snee. “But this man can see their buttocks” was het verwijt. Het was interessant om zien want tegelijkertijd klapte K.G. op zijn achterwerk en nog ander non-verbaal geweld. Eigenlijk begon hij vulgair te worden. Ik dacht: “Nou, ik blijf maar rustig in mijn kamer en ik zie wel hoe de dingen evolueren”.
Ik liet buurman Mamadou (70 jaar) de hete kastanjes uit het vuur halen. Uiteindelijk herbergde hij Buket die hij in zijn huis liet slapen om verdere confrontatie te vermijden.
De verdachtmakingen vond ik echter te ver gaand. Toen K.G. ’s ochtends opnieuw kabaal deed op de erf van Amadou (tijdens mijn zondag ochtend ontbijt dan nog ;-) ging ik op de man af en zei hem “en publique” dat hij mijn huis mocht verlaten. Hij had er niets meer te zoeken. Ik wist dat dat voor Jane een opluchting zou betekenen want ze zocht al een paar weken (jaren...) een voorwendsel om hem niet toe te laten op haar werkplaats. Hij weigerde uiteraard en wou diskuteren. Maar tot zijn grote frustratie zei ik dat er niets meer te besprken viel en dat mijn beslissing was genomen.
Labadi Beach Hotel in Accra
Dit kat en muis spel heeft wel de hele dag geduurd... tot ik een reserve sleutel vond en ik de annex kon afsluiten. K.G. was gaan “wandelen” – kroegentocht? Toen hij terug kwam zei hij op een nogal pathetische toon “please spare me”. Ik zei inderdaad dat ik de deur zou opendoen opdat hij kon inpakken en ophoepelen. Ik geloof dat ik wel nog een twee of drietal keren ben moeten gaan dreigen. Eerst was er een onweer. Dan daagde zijn vriend die hem zou komen ophalen niet op. Dan was hij ingeslapen (zijn roes?). Uiteindelijk nam ik zijn gerief en zette die buiten. Hij vroeg nog om zijn onderbroek te verversen... Het werd een rustig maar kordaat afscheid.
No comments:
Post a Comment